święty Antoni z Padwy

święty Antoni urodził się w Lizbonie w Portugali 15 sierpnia 1195 roku w święto Wniebowzięcia NMP. [Nazywany jest św.Antonim z Padwy lub Padewskim,gdyż długo przebywał w tym mieście]. Na chrzcie otrzymał imię Ferdynand.

Jego ojciec Marcin Vicencio de Bulhoes (Buglioni) był rycerzem króla Alfonsa II Portugalskiego

Rodzice wzorowo wychowywali syna. Ferdynand uczył się w Lizbonie w szkole przykatedralnej, jako syn rycerza zdobywał także sztukę jazdy konnej, szermierki, polowania.

W 1210 roku mając 15 lat za zgodą rodziców wstąpił do klasztoru San Vicenzo de Fora Kanoników Regularnych św. Augustyna w  pobliżu Lizbony ,skąd  po dwóch latach wysłano go  do klasztoru w Coimbrze .  W 1219 roku otrzymał święcenia kapłańskie.

W 1220 r. Ferdynand był świadkiem pogrzebu pięciu franciszkanów zamordowanych przez mahometan w Maroko. Chcąc naśladować ideał życia św. Franciszka z Asyżu oraz poświęcić się pracy misyjnej tak jak bracia, którzy zginęli w Maroko wstąpił do wspólnoty św. Franciszka w Olivanez - tam zmienił  imię na Antoni. Następnie uzyskał zgodę przełożonych na misyjną podróż do Maroka. Ciężka choroba zmusiła go jednak do powrotu. Gwałtowna burza w czasie podróży zapędziła statek na Sycylię  i  tam w pobliżu Messyny ,w klasztorze franciszkańskim Antoni odzyskał zdrowie. W 1221 r. udał się do Asyżu i tam spotkał św. Franciszka. Kapituła zakonu, która odbywała się w tym czasie przydzieliła Antoniego do prowincji Romania do klasztoru Montepaolo w pobliżu Forli.

Niezwykły dar kaznodziejski gromadził przy nim liczne tłumy, które były świadkami cudów, które Bóg czynił  przez ręce Antoniego.

W latach 1225 - 1227 głosił kazania we Francji i zwalczał szerzące się herezje katarów. Kiedy wrócił do Italii wybrano go na prowincjała Emilii i Mediolanu. W 1228 roku na polecenie papieża  Grzegorza IX, głosił rekolekcji dla niego i kolegium kardynalskiego. Wywarły one tak silne wrażenie, że Ojciec święty polecił Antoniemu, by wygłaszał kazania w Rzymie do przybywających pielgrzymów.

W 1230 roku na kapitule generalnej św. Antoni zrzekł się urzędu prowincjała i udał się do Padwy. Tam zmarł  13 czerwca 1231 roku mając zaledwie 36 lat i tam go pochowano.

Kult św. Antoniego rozwinął się bardzo szybko nie tylko w Italii, ale też w całym świecie chrześcijańskim. 30 maja 1232 roku papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet świętych. 

 O szybkiej kanonizacji zadecydowały liczne cuda i łaski jakie wierni otrzymali za wstawiennictwem św. Antoniego. św. Antoni posiadał dar uzdrawiania, bilokacji, czytania w ludzkich sumieniach.

Ku czci świętego powstało wiele bractw i zakonów. Ludwika Bouffier zainicjowała w roku 1890 w Tuluzie we Francji dzieło zwane: „Chleb św. Antoniego", tzn. jałmużna dla ubogich.

Dla nas św. Antoni znany jest jako patron ludzi i rzeczy zagubionych.

W ikonografii ukazuje się św. Antoniego w habicie franciszkańskim. Często św. Antoni ukazywany jest z Dzieciątkiem Jezus. Jego charakterystycznymi atrybutami są: książka (symbol nauki) i lilia (niewinność). Czasami święty występuje z sercem płomiennym lub samym płomieniem na dłoni.

Liturgiczny obchód ku czci św. Antoniego przypada na dzień 13 czerwca .

Obecnie na miejscu grobu św. Antoniego w Padwie wznosi się potężna bazylika.

Bazylika św. Antoniego

W 1946 papież Pius XII ogłosił św. Antoniego Doktorem Kościoła.

I dzisiaj zdarzają się cuda za Jego przyczyną - trzeba tylko wierzyć i prosić o wstawiennictwo świętego Antoniego - jeżeli będzie to zgodne z wolą Bożą - to Bóg uczyni znak.

Modlitwy do świętego Antoniego:

I. MODLITWA O OTRZYMANIE ZGUBIONYCH I SKRADZIONYCH RZECZY

Swięty Antoni! Wielka łaska obdarzył Cie Bóg, czyniąc Cie patronem rzeczy zgubionych i skradzionych.

Stroskany przychodzę do Ciebie ufając, że pomożesz mi w odnalezieniu rzeczy zaginionej, której bezskutecznie szukam. Wspomnij na to, jak wielka łaskę Bóg wyświadczył Tobie, posyłając do Ciebie wszystkich strapionych, ufających, że Twojej modlitwie Bóg niczego nie odmówi. Jakże często sie działo, że za Twoim wstawiennictwem umarli otrzymywali życie, błądzący dobra radę, uciśnieni pociechę, opętani uwolnienie, trędowaci oczyszczenie, więźniowie wolność, podróżujący pewność życia, kalecy zdrowie, okradzeni swój majątek, znajdujący sie w niebezpieczeństwie ocalenie, a wszyscy cierpiący - pomoc i pociechę.

Także dzisiaj wszędzie doznajemy owoców Twego wstawiennictwa u tronu Bożego. Wyjednaj mi tę łaskę, abym ja także był jednym z tych, którzy doznali Twojej pomocy. Polecam Twej opiece to, co mi skradziono, a jeżeli zgadza sie to z wolą Boża, to spraw, abym to otrzymał i mógł znowu cieszyć sie tym ku Bożej i Twojej chwale. Amen.

II.  MODLITWA.

święty Antoni Patronie Zagubionych, nie proszę Cię, abym cokolwiek

znalazł lud odnalazł. Proszę Cię, abym trochę rzeczy zgubił lub utracił.

Proszę Ciebie, abym zgubił moja pychę, moje wywyższanie sie przed Bogiem i przed ludźmi.

żebym zgubił chęć mówienia lub robienia czegokolwiek na pokaz.

żebym zgubił to deptanie i lekceważenie innych ludzi, zwłaszcza najbliższych.

Abym zgubił nienawiść i nieprzebaczalnie innym.

Abym zgubił brak opanowania, zwłaszcza do najbliższych.

Abym zawieruszył gdzieś chęć obmawiania i okłamywania innych ludzi.

Abym pozbył sie lenistwa do pracy, do modlitwy, do służenia.

żebym pozbył sie właściwości nie szanowania wspólnej i cudzej własności.

Abym stracił chęć do wszelkich używek tego świata.

żebym zgubił moje łakomstwo. Abym zapodział moje złe myśli i pragnienia.

żebym zgubił wszystkie moje przesady.

Abym zgubił moją rozpacz i zwątpienie w miłosierdzie Boże.

żebym zgubił lekceważenie grzechu.

święty Antoni, jeżeli utracę to wszystko, o co Ciebie proszę,

Wtenczas zyskam to, co jest najważniejsze nie tylko na tym świecie.

Amen.