święty Józef z Nazaretu - opiekun Jezusa, mąż  Najświętszej Maryi  Panny.

życie (wg Ewangelii).

źródłem informacji o osobie św. Józefa są Ewangelie: ewangeliści poświęcają  mu  łącznie  26 wierszy,  a imię jego wymieniają 14 razy. O życiu św. Józefa dowiadujemy  się  wprawdzie z apokryfów  ale są to informacje  o Rodzinie św. Józefa,   jego małżeństwie, wykonywanej pracy i  o jego śmierci. W większości są to jednak legendy i nie można ich traktować poważnie. Niewiele mówią one o latach dzieciństwa i wczesnej młodości św. Józefa.
Według św. Mateusza, Józef pochodził z królewskiego   rodu  Dawida, a według św. łukasza Józef mógł być synem Jakuba, noszącego w tradycji chrześcijańskiej także imię Joachim, który był ojcem Najświętszej Panny. Tak  więc genealogia przytoczona przez św. łukasza wylicza przodków Maryi rzeczywistych, a odnośnie Józefa jego przodków zalegalizowanych. Taka jest aktualna opinia wśród wielu biblistów.
Mimo wysokiego pochodzenia Józef nie posiadał żadnego majątku. Na życie zarabiał stolarstwem i pracą jako cieśla. Zdaniem św. Justyna, który żył bardzo blisko czasów Apostołów, św. Józef wykonywał narzędzia gospodarcze i rolnicze  m.in. drewniane  sochy i jarzma na woły.                                                                                                                      Zaręczony  z  Maryją,  Józef stanął  przed  tajemnicą  cudownego  poczęcia. św. Józef nie był według ciała ojcem  Chrystusa.   Był nim jednak według prawa żydowskiego, jako prawomocny małżonek Maryi.
Po zaślubinach Matki Jezusa, Maryi z Józefem, została Ona brzemienną za sprawą Ducha świętego. Józef chciał potajemnie oddalić Maryję, jako, że nie był ojcem tego dziecka, ale wprowadzony przez anioła w tajemnicę poczęcia, „wziął" Maryję do siebie - do Nazaretu. Zanim Maryja urodziła syna ukazało się zarządzenie Cezara Augusta o spisie ludności. Każdy mieszkaniec spisywany był w miejscu swego urodzenia. Józef wraz z rodziną udał się           w podróż do judzkiego Betlejem, skąd pochodził. Gdy dotarli na miejsce Maryja urodziła Jezusa i położyła w żłobie, nie  było bowiem dla nich miejsca w gospodzie. św. Józef był świadkiem pokłonu pasterzy nowo narodzonemu Dziecięciu. Ewangelista Mateusz relacjonuje pokłon mędrców ze Wschodu w Betlejem.

Po ośmiu dniach Dziecię obrzezano, a potem zaniesiono do Jerozolimy, by przedstawić Go Panu i nadać Mu imię Jezus. Złożona ofiara - para synogarlic lub  gołębi,  wskazuje, że Maryja i Józef nie byli zamożni. Według żydowskiego prawa nadanie imienia dziecku przez ojca było uznaniem tego dziecka za swoje. Józef, aby ochronić życie Jezusa przed okrutnym królem Herodem, otrzymawszy w czasie snu od anioła nakaz  opuszczenia  Egiptu, natychmiast udał się w drogę. Rodzina święta wróciła do Nazaretu dopiero po śmierci Heroda. święty łukasz  wspomina  jeszcze o  obecności  Józefa, podczas pierwszej pielgrzymki do  Jerozolimy, gdy dwunastoletni Jezus zagubił się.  Później Ewangelie nie wymieniają osoby św. Józefa, najprawdopodobniej nie żył już, gdy Jezus rozpoczął działalność publiczną. święty Józef miał piękną śmierć, jaką można sobie wyobrazić na  ziemi. W ostatnich chwilach jego życia byli przy nim Jezus i Maryja. Oni też urządzili mu pogrzeb.

Ikonografia.

Sztuka chrześcijańska zostawiła  tysiące  wizerunków  św.  Józefa - i  w  rzeźbie i w malarstwie. Najczęściej św. Józef przedstawiany jest z Dziecięciem  Jezus  na  ręku lub z lilią w dłoni. Jego atrybutami są m. in. narzędzia ciesielskie: piła, siekiera, warsztat stolarski, bukłak na wodę, kij wędrowca, kwitnąca różdżka (Jessego), miska z kaszą, lampa, winorośl.

Patron.

święty Józef jest patronem Kościoła powszechnego, licznych  zakonów;  krajów     m.in. Austrii, Belgii, Chin, Chorwacji, Czech, Filipin, Hiszpanii, Kanady, Korei, Meksyku, Portugalii, Peru i Wietnamu; diecezji:  kujawsko-kaliskiej, włocławskiej,  łódzkiej;  miast: Kalisza, Krakowa,  Florencji, Turynu . Jest   patronem  małżonków i rodzin chrześcijańskich, ojców, sierot, a także cieśli, drwali, rękodzielników, robotników, rzemieślników, wszystkich pracujących i uciekinierów.  Wzywany jest także jako patron spokojnej i szczęśliwej śmierci.

św. Józef w liturgii Kościoła katolickiego.

Liturgiczne święto św. Józefa po raz pierwszy spotykamy w IV wieku. W 1479 r. papież Sykstus IV, wprowadził je do  brewiarza  i  mszału  rzymskiego. W XVII wieku, Papież Grzegorz XV rozszerzył je na cały Kościół. Na początku XIX wieku przełożeni generalni 43 zakonów złożyli oficjalnie prośbę w Stolicy Apostolskiej o utworzenie nowego święta „Opieki świętego Józefa nad Kościołem Chrystusa".

W grudniu 1870 r. papież Pius IX ogłosił św. Józefa patronem Kościoła Powszechnego     i odtąd dzień 19 marca stał się uroczystym świętem w kościele katolickim na całym świecie.

Mamy jeszcze święto: św. Józefa robotnika, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, obchodzone dnia 1 maja, a ogłoszone w 1955 r. przez papieża  Piusa XII. W 1903 r. papież Leon XIII wydał pierwszą w dziejach Kościoła encyklikę o św. Józefie Quamquam Pluries, o nabożeństwie  do  św.  Józefa.                                                    

Litanię do świętego Józefa zatwierdził papież Pius X.

Modlitwa do św. Józefa

Chwalebny Patriarcho, święty Józefie, Ciebie Bóg wybrał na Głowę  świętej  Rodziny;   proszę, byś otaczał mnie zawsze swoją opieką. Od tej chwili obieram Ciebie na swojego Ojca, Opiekuna, Doradcę i Patrona. Błagam, byś przyjął pod swoją opiekę moje ciało i duszę, wszystko, czym jestem, wszystko, co posiadam, moje życie i moją śmierć.

Wejrzyj na mnie, broń mnie od zasadzek nieprzyjaciół widzialnych i niewidzialnych, wspomagaj mnie we wszystkich moich potrzebach, pocieszaj w cierpieniach mojego życia, a szczególnie bądź przy mnie w godzinie mojej śmierci. Wstaw się za mną do Boskiego Odkupiciela, którego byłeś godny trzymać w swych ramionach, oraz do Najświętszej Dziewicy Maryi - Twej Najczystszej Oblubienicy. Udziel mi tych błogosławieństw, które doprowadzą mnie do zbawienia. Zalicz mnie do grona Twych najdroższych, a ja będę się starać, by okazać się godnym Twej opieki. Amen.

źródło : pl.wikipedia.org