Spotkanie, które prowadziła prezes Izabella Rozwadowska rozpoczęliśmy modlitwą. Następnie ks. asystent kontynuował drugą część wykładu na temat cele i formy działalności apostolskiej osób świeckich w Kościele na podstawie Adhortacji Christifideles laici („Wierni świeccy"),  

Ponad 2000 lat temu Jezus Chrystus powiedział do swych wyznawców: „Idźcie i wy do mojej winnicy".  Sam Jezus zaprosił wszystkich świeckich, by z każdym dniem coraz ściślej się z Nim jednoczyli. Od tego dnia to wezwanie Jezusa trwa nieprzerwanie, skierowane jest do każdego człowieka, który przychodzi na świat, dotyczy nie tylko biskupów, kapłanów, osoby duchowne, ale także świeckich, których Bóg wzywa osobiście, powierzając im do spełnienia misję w Kościele i w świecie.

Adhortacja Christifideles laici („Wierni świeccy"), powstała po Synodzie, który odbył się w 1987 roku i została wydana 30 grudnia 1988 roku. Dokument ten podkreśla, że świeccy są członkami Kościoła, a sam Kościół istnieje mocą Chrystusa, który zebrał to, co było rozproszone. Biskupi soborowi, podejmując apel Chrystusa, wezwali wszystkich świeckich, mężczyzn i kobiety do pracy w Jego winnicy. Podjęli też refleksję nad powołaniem i misją świeckich w Kościele i świecie.

9. Spoglądając na okres posoborowy Ojcowie synodalni stwierdzili, że Duch Święty nieprzerwanie odnawiał i odnawia młodość Kościoła, budząc w wielu świeckich nowe energie świętości i uczestnictwa. Świadczą o tym między innymi: nowy styl współpracy między kapłanami, zakonnikami i świeckimi, czynny udział świeckich: w liturgii, w głoszeniu Słowa Bożego i w katechezie, powierzanie świeckim wielorakich posług oraz zadań, rozkwit grup, zrzeszeń, ruchów duchowości i zaangażowania świeckich, szerszy i bardziej znaczący udział kobiet w życiu Kościoła. W naszych czasach kobiety biorą coraz żywszy udział w całym życiu społeczeństwa, dlatego jest sprawą wielkiej wagi większe ich uczestnictwo także w różnych dziedzinach działalności apostolskiej Kościoła.

Równocześnie Synod podkreślił trudności i niebezpieczeństwa, które dotykają laikatu i duchownych. Niebezpieczeństwem jest klerykalizacja świeckich, której niektórzy świeccy świadomie, bądź nieświadomie ulegają. I drugi problem - równie niebezpieczny to proces ześwieczczenia duchownych. Wyzwanie podjęte przez Ojców synodalnych wytyczyło konkretne drogi, które mają pobudzić i ożywić odpowiedzialność świeckich w komunii i posłannictwie Kościoła.

Nowe sytuacje zarówno w Kościele, jak i w życiu społecznym, ekonomicznym, politycznym i kulturalnym, domagają się dzisiaj ze szczególną siłą zaangażowania świeckich. Bierność, która zawsze była postawą nie do przyjęcia, dziś bardziej jeszcze staje się winą. Nikomu nie godzi się trwać w bezczynności.

Współczesny świat wykazuje wielką różnorodność sytuacji i problemów, podlega też coraz szybszym przemianom. Trzeba spojrzeć w twarz temu dzisiejszemu światu, spojrzeć na jego wartości i problemy, niepokoje i nadzieje, osiągnięcia i porażki.

Dziś w rozmaitych formach rozszerza się sekularyzm,  zobojętnienie religijne, dechrystianizacja i ateizm. Człowiek zachwycony wspaniałością cudownych zdobyczy nieustannego rozwoju naukowo-techniczego, a przede wszystkim zafascynowany pokusą zrównania się z Bogiem, poprzez używanie wolności bez granic, podcina istniejące w jego sercu korzenie religijności: zapomina o Bogu, modlitwie, utrzymuje, że nie ma On dla jego życia żadnego znaczenia, odrzuca Go, czyniąc przedmiotem swego uwielbienia najróżniejsze „bożki".

Zjawisko sekularyzmu jest dziś sprawą poważną. Dotyczy ono nie tylko jednostek, ale w pewnym sensie także całych wspólnot. Już Sobór zwracał uwagę na to, że ludzie odchodzą od religii. Zjawisko dechrystianizacji, które występuje w narodach o dawnej tradycji chrześcijańskiej i domaga się bezzwłocznie nowej ewangelizacji. Człowiek musi być otwarty na Boga. Jeśli nie pozna religii Kościoła i nie będzie jej zgłębiał, otworzy się na inne wyznania a nawet sekty.

Dążenia i potrzeby religijne człowieka nie mogą całkowicie wygasnąć. Sumienie każdego człowieka, który ma odwagę postawić sobie pytania dotyczące ludzkiej egzystencji, a przede wszystkim pytać o sens życia, cierpienia i śmierci, otwiera się wśród chrześcijan coraz bardziej. Dlatego świat współczesny daje coraz szersze i żywsze świadectwo otwartości na duchową wizję życia, powrotu do poszukiwań religijnych, odnowionego poczucia sacrum i wartości modlitwy. Kościół wśród życia swoich członków widzi pozytywy, ale też patrząc perspektywistycznie widzi również zagrożenia.

Dziś doświadczamy wielorakich postaci przemocy, której poddawana jest osoba ludzka. Istota ludzka narażona jest na najbardziej upokarzające i wynaturzone akty „uprzedmiotowienia", w wyniku, których dostaje się w niewolę silniejszego, którym są: nieludzki system polityczny, ideologia, władza ekonomiczna, agresywność środków społecznego przekazu. Stajemy wobec wielu ludzi, których niesprawiedliwe prawodawstwo pozbawiają podstawowych praw: prawa do życia w jego pełnym wymiarze, prawa do dachu nad głową i pracy, do założenia rodziny i odpowiedzialnego rodzicielstwa, do uczestniczenia w życiu publicznym i politycznym, do wolności sumienia i wyznawania wiary religijnej. W niektórych krajach całe masy ludzi żyją bez dachu nad głową i pracy, pozbawione środków, które mogłyby im zapewnić życie godne ludzkich istot czy choćby elementarne warunki bytowe. Dziś stały się czymś zwyczajnym przerażające skupiska ubóstwa i nędzy, tak materialnej, jak moralnej, zadające śmierć całym grupom ludzi.

Świętości osoby nie da się jednak unicestwić, choćby nie wiem jak często spotykała się z pogardą i była gwałcona. Mocno osadzona w Bogu, Stwórcy i Ojcu, świętość osoby ujawnia się zawsze.

Pocieszającym jest, że dziś i coraz bardziej zaczyna się umacniać poczucie osobistej godności ludzkiej istoty. Dobroczynny prąd przenika i ogarnia wszystkie ludy świata, które coraz lepiej uświadamiają sobie godność człowieka, a więc nie „rzeczy" lub „przedmiotu", którym można się posługiwać. Bo ten człowiek posiada sumienie i wolność, jest wezwany do odpowiedzialnego życia w społeczeństwie i w dziejach, i podporządkowany wartościom duchowym i religijnym.

Na tym ks. asystent zakończył II część konferencji.

Wiadomości z życia Kościoła przygotowane przez Krzysztofa Dańdę, pod jego nieobecność przedstawiła Urszula Janowska.

Omawialiśmy również kwestię dotyczącą świątecznej pomocy „potrzebującym", akcja będzie prowadzona razem z zespołem charytatywnym do dn. 14.12.2009 r.

Na 06.01.20010 r. (w święto Trzech Króli) ks. proboszcz planuje zorganizowanie parafialnego spotkania opłatkowego.

Na końcu spotkania ustaliliśmy obsadę Mszy św.na trzeci piątek miesiąca grudnia.

Komentarz - Iza Rozwadowska

Czytanie - Wojciech Dańda

Modlitwa wiernych - Andrzej Janowski

Koronka do Bożego Miłosierdzia - Anna Żołnierczyk