W dniu 18 czerwca 2010 roku, w piątek, po Mszy św., Nabożeństwie czerwcowym, i Koronce do Bożego Miłosierdzia odbyło się 134 spotkanie Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej, w którym uczestniczyło 10. członków i ksiądz asystent.

Komentarz do Mszy przygotowała Jadwiga Duda, lekcję czytał lektor, a modlitwę wiernych Urszula Janowska, Koronkę poprowadziła Zofia Batko.

Spotkanie rozpoczęła modlitwą prezes POAK Izabella Rozwadowska. Następnie ks. asystent przybliżył nam temat: „Godność osoby ludzkiej".

GODNOŚĆ OSOBY LUDZKIEJ

Godność jest wewnętrznym, wrodzonym i naturalnym znamieniem człowieka. Dotyczy ona zarówno kobiet i mężczyzn, dzieci, ludzi starych i młodych, zdrowych i niepełnosprawnych, biednych i bogatych. Wszyscy ludzie, mając tę samą naturę i to samo pochodzenie, cieszą się równą godnością.

Prawda o godności człowieka obecna jest stale w nauczaniu społecznym Kościoła. Przypominali i nadal przypominają o tym następcy Świętego Piotra, którzy w swym nauczaniu głoszą że: człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boże. Osoba ludzka, obdarzona duszą, rozumem i wolą, od chwili swego poczęcia jest zwrócona do Boga i przeznaczona do szczęścia wiecznego. Swoją doskonałość osiąga w poszukiwaniu i umiłowaniu tego, co prawdziwe i dobre. Godność jest nienaruszalnym i niezbywalnym darem Bożym, z którego nikt nie może zrezygnować. Nikomu też nie wolno bezkarnie naruszać godności człowieka. Praca wykonywana przez człowieka nie jest towarem pospolitym i należy w niej uznać ludzką godność.

Współcześnie uzasadnienie godności człowieka znajduje w nauczaniu Kościoła dwa rodzaje argumentów: naturalne oraz nadprzyrodzone. Argumenty naturalne odwołują się przede wszystkim do pozycji człowieka w świecie, ukazując go jako osobę rozumną i wolną, w której odzywa się głos sumienia. Cechy te powodują, że człowiek w naturalny sposób przerasta cały stworzony świat rzeczy, góruje nad światem rzeczy rozumem. Dzięki niemu postąpił w naukach, w umiejętnościach technicznych, dochodząc do wybitnych osiągnięć w badaniu i podporządkowaniu sobie świata materialnego. Rozum umożliwia człowiekowi także poszukiwanie i znajdowanie prawdy. Tylko człowiek, z wszystkich istot żywych, jest świadomy tego, że jego życie skończy się śmiercią.

Sumienie jako podstawa godności człowieka.

            Wskaźnikiem godności osobowej człowieka jest sumienie. To sumienie wzywa człowieka do miłowania i czynienia dobra, a unikania zła. Jest ono najtajniejszym ośrodkiem i sanktuarium człowieka, gdzie przebywa on sam na sam z Bogiem. Przez sumienie człowiek rozpoznaje prawo wypisane przez Boga w jego sercu, wobec którego posłuszeństwo stanowi o jego godności i według którego będzie sądzony. Gdy jednak człowiek niewiele dba o poszukiwanie prawdy i dobra, sumienie z nawyku grzechu ulega niemal zaślepieniu. W obecnym świecie tylko człowiek kierujący się sumieniem, żyjący według niego, może powiedzieć, czym jest godność człowieka. Potrafi wskazać granicę tej godności, jak również uzasadnić skąd się bierze i dlaczego w ogóle istnieje. Bez sumienia i rozumienia godności człowieka za kilka lat w ogóle może dojść do sytuacji, kiedy świat stanie przed problem braku argumentacji do konieczności obrony godności ludzkiej, jako rzeczy, która przestała istnieć.

Szczególna godność osoby ludzkiej wynika z faktu, że człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boże. Przez Stwórcę został on ustanowiony panem wszystkich stworzeń ziemskich. Zatem to Bóg jest pierwszą przyczyną i źródłem godności człowieka, który ku Niemu nieustannie zdąża. Nadrzędne stanowisko człowieka w świecie stworzonym i jego szczególna godność są darem Boga, który go stworzył do nieśmiertelności.

Dzisiaj na temat godności osoby ludzkiej mówi się bardzo dużo.                          

Pojęcie godności pełni podstawową rolę norm praw międzynarodowych oraz konstytucji poszczególnych krajów. Jej naruszenie, z tytułu prawa, uważane jest za przejaw dyskryminacji, podlega karze. Godność człowieka zapisana w normach prawnych jest uniwersalnym „prawem do posiadania praw". Prawa godności człowieka należy uznać za prawa podstawowe. Godność zapisana w prawie jest wartością daną, nieodłączną od ludzkiej istoty i niezależną od jakiejkolwiek cechy, która może się zmieniać. Uznawanie godności wymaga szacunku dla życia, wolności i bezpieczeństwa osób.

Tymczasem organizacje światowe, rządy niektórych krajów oraz politycy coraz częściej fałszują pojęcie godności człowieka, a zwłaszcza przy tematach związanych z eutanazją, aborcją, wyzyskiem, czy związkami homoseksualnymi.

Instytucje publiczne i prywatne powinny służyć podniesieniu godności człowieka, strzegąc podstawowych praw ludzi i zwalczając wszelkie przejawy naruszające godność. Potrzebne jest stworzenie warunków do tego, aby godność człowieka mogła we właściwy sobie sposób rozwijać się.

Tak więc człowiek powinien żyć w granicach etycznych zakreślonych przez godność. Nie może wyrzec się własnej natury naznaczonej godnością, ponieważ nie tworzy jej sam, lecz otrzymał ją od Stwórcy. Również żadna społeczność ludzka nie może tych granic naruszyć. 

Godność osoby ludzkiej nie jest fikcją, ale rzeczywistością, należy ją uszanować, aby nie zniszczyć siebie.

Po konferencji rozmawialiśmy na temat zbliżających się pielgrzymek Akcji Katolickiej do Częstochowy - w sobotę 26 czerwca i pielgrzymki parafialnej „Szlakiem Sanktuariów Dolnego Śląska i w Góry Stołowe" w dn. 27-30 czerwca br.

Wraz z ks. asystentem zastanawialiśmy się nad formami dalszego działania Oddziału.

Na koniec ustaliliśmy obsadę Mszy św. na trzeci piątek miesiąca - 16 lipca.