Sprawozdanie ze 141 spotkania POAK.

21 stycznia 2011 roku, w trzeci piątek miesiąca, po Mszy św.  i  Koronce do Miłosierdzia Bożego odbyło się, pierwsze w tym roku, a 141. z kolei spotkanie Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej, w którym uczestniczyło tylko 5. członków Oddziału, (głównie z powodu panującej grypy), oraz ksiądz asystent - Stanisław.                  Podczas Mszy świętej lekcję czytał lektor; Modlitwę wiernych Urszula Janowska a Koronkę do Bożego Miłosierdzia poprowadziła Zofia Batko.

Temat spotkania brzmiał: „Wiara, zawierzenie, wierność Bogu". Został on zaczerpnięty z materiałów formacyjnych, programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce na rok 2010/2011, zawierających XII katechez przygotowanych do rozważań przez członków Akcji Katolickiej pt: „Akcja Katolicka we wspólnocie z Bogiem",  napisanych przez zespół księży Asystentów, pod kierunkiem ks. prof. dr hab. Tadeusza Borutki. Pierwszą katechezę o wierze Kościoła opracował ks. Józef Niżnik.

Wiara jest aktem osobowym, wolną odpowiedzią człowieka na Boga, który się objawia. Jest nadprzyrodzonym darem Boga - cnotą wlaną przez Boga w naszą duszę, która sprawia, że uznajemy za nieomylną prawdę, wszystko to, co Bóg objawił i nam przez Kościół swój święty do wierzenia podał. Ponieważ otrzymaliśmy wiarę od naszych przodków, dlatego powinniśmy ją zrozumieć, wyznawać, odważnie świadczyć o niej, - żyć nią,  zachować i przekazywać innym. Niech nasza miłość do Jezusa sprawi abyśmy Mu byli całkowicie oddani, bezgranicznie Mu zawierzyli i byli wierni.                                                                     WIARA - ZAWIERZENIE - WIERNOŚĆ BOGU.

            Kościół jest tym, który wierzy pierwszy, głosi, prowadzi i podtrzymuje naszą wiarę. To właśnie dzięki Kościołowi przez chrzest otrzymujemy wiarę i nowe życie w Chrystusie. Ponieważ życie wiary otrzymujemy za pośrednictwem Kościoła, to dlatego On jest naszą Matką i nauczycielem naszej wiary.

Gdy wyznajemy naszą wiarę, zaczynamy od słów: „Wierzę" lub „Wierzymy". Każdy wierzący jest jakby ogniwem w wielkim łańcuchu wierzących. Symbolami jedności Kościoła są Arka i szata-całodziana Pana Jezusa,  która była jednością, a po śmierci, kiedy żołnierze ją podarli nastąpił rozłam w Kościele. Aby wiara miała charakter ludzki, człowiek powinien dobrowolnie odpowiedzieć Bogu wiarą; nikogo wbrew jego woli nie wolno do przyjęcia wiary przymuszać. Bóg co prawda wzywa w sumieniu ludzi, aby Mu służyli w Duchu i w prawdzie, ale nie zmusza. Wiara jest łaską, nadprzyrodzonym darem Bożym.                      Aby wierzyć, człowiek potrzebuje wewnętrznych pomocy Ducha Świętego i współpracy z Bogiem.

            „Wierzę" - to wiara Kościoła wyznawana przez każdego wierzącego, już od chwili chrztu. Dlatego tak bardzo istotnym jest, aby rodzice właściwie zadbali o życie duchowe i wychowanie w wierze swoich dzieci, byli prawdziwie wierzącymi do końca, żyli zgodnie z przykazaniami Bożymi. Gdy rodzice nie wywiązują się z tych obowiązków, ich miejsce powinni zająć rodzice chrzestni, na których spada obowiązek wychowania dzieci w wierze.

„Wierzymy" - to wiara Kościoła wyznawana przez zgromadzenie liturgiczne wierzących. Wiara jest dobrowolnym uznaniem całej prawdy, którą Bóg objawił. Dla chrześcijanina wiara w Boga jest nieodłączna od wiary w Tego, którego On posłał. Nie można wierzyć w Jezusa Chrystusa, nie mając udziału w Jego Duchu.

By móc okazać wiarę, trzeba mieć łaskę Bożą wspomagającą oraz pomoc Ducha Świętego, który poruszy nasze serca i zwróci je do Boga. Wiara wszystkich chrześcijan opiera się na Trójcy Świętej, dlatego musimy wierzyć  w Boga: Ojca, Syna i Ducha Świętego.

Posłuszeństwo wiary w sposób najdoskonalszy urzeczywistnia Maryja. W wierze przyjmuje Ona zapowiedź i obietnicę przyniesioną przez anioła Gabriela, wierząc, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Przez całe Jej życie, aż do ostatniej próby, gdy Jej Syn - Jezus, umierał na krzyżu, Maryja nie przestała wierzyć „w wypełnienie się" słowa Bożego, nie zachwiała się w wierze. Dlatego Kościół czci w Maryi najczystsze wypełnienie wiary.

Wiara powinna posiadać cztery przymioty. Powinna być:

1.      Powszechna - obejmować wszystko, co Kościół podaje do wierzenia;

2.      Mocna - przyjęta bez wątpienia;

3.      Stała - nie możemy się jej zaprzeć, poświęcając dla niej wszystko, nawet życie;

4.      Żywa -  objawiać się nie tylko w słowach, ale i w uczynkach. ( ... Jak ciało bez duszy martwe jest, tak i wiara bez uczynków martwa jest.) (Jk 2,26).

Podstawy wiary

Wśród symboli wiary największe znaczenie mają Skład Apostolski, Pisma Święte i Dogmaty wiary siedmiu Soborów Powszechnych,  w których zawierają się wszystkie prawdy wiary przekazanej przez Apostołów Jezusa Chrystusa.                           

Chrześcijaństwo zakłada wiarę w jedynego Boga, który jest stwórcą świata. Bóg istnieje w Trzech Osobach. Oznacza to, że Bóg, co do natury jest jeden, w Trzech Osobach: jako Bóg Ojciec, Syn Boży (Jezus) i Duch Święty. Każda z osób Bożych ma tę samą, jedną boską naturę i pozostaje we wzajemnej relacji osobowej. Bóg Ojciec z miłości do pogrążonej w grzechu ludzkości posłał swego Jednorodzonego Syna który „stał się człowiekiem" i przez swą śmierć dokonał dzieła odkupienia świata. Chrześcijanie wierzą, że dzięki ofierze Jezusa uzyskują zbawienie i życie wieczne. Oczekują zmartwychwstania oraz sądu ostatecznego, na którym nastąpi podział na zbawionych i potępionych. Podstawowym przykazaniem etycznym chrześcijan oprócz przykazań Dekalogu jest przykazanie miłości Boga oraz bliźniego ( nawet nieprzyjaciół). Miłość polega nie na akceptacji grzechu, ale nieżywieniu negatywnych uczuć względem źle czyniących, krzywdzących, nieszukaniu odwetu, ale pozostawieniu człowiekowi prawa do wyboru własnej drogi, do wolności, którą każdy powinien szanować, podobnie jak Bóg to czyni względem każdego człowieka. Każdy chrześcijanin ma mnożyć dobro w codziennym życiu, w każdym miejscu, w każdym czasie, dając przykład życia uczciwego, mówiąc prawdę, na zło odpowiadając życzliwą stanowczością, pokonując własny lęk, słabość, doskonaląc się w dobroci i życzliwości, odcinając się odważnie od wszelkich złych zachowań.

Dziś dość często Wiara jest wystawiana na próbę. Świat, w którym żyjemy czasami daleki jest od chrześcijańskiej wiary. Doświadczenia zła, cierpienia, niesprawiedliwości i śmierci wydają się zaprzeczać Dobrej Nowinie, mogą one zachwiać wiarą i stać się dla niej pokusą. Społeczeństwa niektórych krajów, m. in. Francuzi, Niemcy, Hiszpanie, stają się coraz bardziej wrodzy Kościołowi i jego wierze. Dowodów na to jest bardzo wiele. Dyplomaci unijni wydali kalendarz dla młodzieży, w którym nie ma katolickich Świąt, (nawet Bożego Narodzenia), natomiast spotkać można święta innych religii. Sprawy wiary i wspólnotę Kościoła chcą ograniczyć i zamknąć w sferze prywatności. Atakowana jest rodzina chrześcijańska. Krytykowany jest papież za nauczanie zgodne z chrześcijańską wiarą. Egipcjanie obrazili się na Benedykta XVI, gdy zwrócił im uwagę aby nie prześladowali chrześcijan. Wyznawcy wiary protestanckiej nie podejmują modlitw do Matki Bożej oraz za zmarłych. Wierzący chrześcijanie są poddawani torturom, wypędzani ze swych krajów a nawet mordowani. Szatan zbiera swoje żniwo, coraz  częściej udaje mu się odwrócić ludzi od wiary. Ojciec syna - kapłana, który odszedł z kapłaństwa, powiedział: „... jeżeli do tej pory nie zastanawiałem się czy jest szatan, to teraz po rozmowie z moim synem, potwierdzam, szatan jest naprawdę, on pozbawił mojego syna wiary". 

Zadania apostolskie wynikające z tematu dla członków Akcji Katolickiej:

1.      Wiara w 12 artykułów Składu Apostolskiego. A także we wszystko, co jest zawarte w słowie Bożym, spisanym lub przekazanym, i w to co Kościół podaje do wierzenia jako objawione przez Boga.

2.      Częste czytanie i medytacja Pisma Świętego;

3.      Codzienna modlitwa, prowadzona jako rozmowa z Bogiem;

4.      Pogłębianie wiary poprzez czytanie prasy katolickiej, dobrej książki;

5.      Obrona wiary chrześcijańskiej wszędzie tam gdzie jest atakowana;

6.      Wyznawanie i głoszenie wiary wśród ludzi niewierzących, zagubionych, obojętnych.

Służba i świadectwo wiary są nieodzowne do zbawienia. Głęboka Wiara pozwala nam w sposób uprzedzający doznawać radości i światła wizji uszczęśliwiającej, będącej celem naszej ziemskiej wędrówki. Ufajmy, że Wiara głoszona przez nas tu na ziemi jest już początkiem naszego życia wiecznego i uczyni nas szczęśliwymi w przyszłym życiu.