Sprawozdanie ze 144 spotkania POAK. Temat spotkania - „O rzeczach ostatecznych.".     

            18 maja2011 roku, w trzeci piątek miesiąca, po Majówce, Mszy św. i  Koronce do Bożego Miłosierdzia odbyło się 144 spotkanie Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej, w którym uczestniczyło 14. członków Oddziału oraz ksiądz asystent - Stanisław Basista.                 Komentarz do Mszy przedstawiła Izabella Rozwadowska, czytanie lekcji - Kazimierz Windak, modlitwy wiernych - lektor, zaś Koronkę do Bożego Miłosierdzia poprowadziła - Anna Żołnierczyk.  

„O rzeczach ostatecznych".

Śmierć jest tajemnicą, wydarzeniem jednorazowym, niepowtarzalnym, któremu podlegają wszyscy ludzie. Postrzegana jest jako przejście w inny świat. Bóg nie uwalnia człowieka od śmierci fizycznej, biologicznej ale może uwolnić go od śmierci duchowej. Moment śmierci jest to moment ostatecznego wyboru człowieka decydujący o jego wiecznym losie. W chrześcijaństwie każdemu człowiekowi dane jest zbawienie, bo każdy przeznaczony jest do zbawienia, Chrystus przecież umarł za wszystkich. Istnieje jednak odrzucenie tego daru, bo każdy z nas jest wolny. Śmierć nie może być rozumiana jako jakieś fatum, ale jako otwieranie się na spotkanie z Chrystusem, wcześniej jednak człowiek musi przed obliczem Boga zdać sprawę ze swego życia. W momencie śmierci na człowieka czeka Chrystus, człowiek jeszcze wtedy może się opowiedzieć za Chrystusem lub przeciw Niemu.

Religijnym rozumieniem pojęcia śmierci i życia pozagrobowego człowieka, rodzajami sądu pośmiertnego i świata zmarłych, gdzie dusza odbiera nagrodę lub karę a także losem dusz w niebie, czyśćcu i piekle, przyjściem Chrystusa na sąd powszechny, odnowieniem ziemi i obcowaniem świętych zajmuje się Eschatologia.                                                Eschatologia z greckiego oznacza Eschatos - ostateczny Logos - słowo, mówi o rzeczach ostatecznych, to znaczy o rzeczywistości, która następuje po życiu ziemskim człowieka lub po zakończeniu historii całej ludzkości.

Eschatologia dzieli się na eschatologię ogólną i indywidualną.                               

- Eschatologia ogólna (powszechna) zajmuje się wydarzeniami, mającymi nastąpić przy końcu historii świata, obejmuje: nowe przyjście Chrystusa (jest to tzw. paruzja), zmartwychwstanie umarłych, sąd ostateczny, przeobrażenie kosmosu oraz niebo i piekło jako sposoby realizacji zbawienia lub potępienia po wskrzeszeniu zmarłych.                     

- Eschatologia indywidualna obejmuje: śmierć człowieka, sąd jednostkowy oraz dalsze życie człowieka po śmierci - przejście duszy człowieka do nieba, czyśćca lub piekła.                  Biorąc pod uwagę dane objawienia, wyróżniamy w eschatologii dwie fazy: eschatologię pośrednią tzn. tę, która ma miejsce między śmiercią człowieka a końcem czasów, aż do zmartwychwstania i eschatologię końcową następującą po zakończeniu historii świata.

Historia nauk o rzeczach ostatecznych.

W czasach starożytnych chrześcijanie oddawali życie za wiarę. Pierwszy traktat teologiczny „Prognosticon futuri saeculi" o rzeczach ostatecznych, został napisany w Hiszpanii w średniowieczu przez biskupa św. Juliana z Toledo. Dzieło to miało duży wpływ na teologię średniowieczną. Św. Tomasz z Akwinu, w traktacie o atrybutach Boga mówi o wizji uszczęśliwiającej, ukazuje łączność tejże teologii z nadzieją eschatologiczną. Pod wpływem wielkich katechizmów i podręczników XVI wieku pojawiła się tendencja do wyliczania czterech rzeczy ostatecznych: śmierci, sądu, piekła i nieba. W XIX wieku przedmiotem nauk o rzeczach ostatecznych są rzeczy, które dotyczą człowieka począwszy od jego śmierci, wiara w powrót Syna Bożego, który przyjdzie sądzić żywych i umarłych oraz w zmartwychwstanie.            Dziś coraz częściej człowiek odrzuca śmierć, nawet sam ją zadaje poprzez aborcję czy eutanazję, jesteśmy świadkami obojętności do wiary w Boga. W trosce o los ostateczny człowiekowi przeszkadzają sekty, postępująca cywilizacja, moda na „życie bez Boga". Ludzie inspirowani przez sekty oczekują w bojaźni końca świata, który mimo podawanych terminów końca, trwa nadal. Tymczasem człowiek, który chce osiągnąć obcowanie w Bogu nie może tracić swej tożsamości, musi żyć zgodnie z nauką Kościoła, żyć według Przykazań Bożych, bo dla nas wierzących Bóg jest Drogą, Prawdą, Miłością i Życiem.

Są trzy rzeczy ostateczne człowieka:
- śmierć, jako coś nieuniknionego, co dotyka każdego człowieka ,                                         - sąd Boży, na którym okaże się prawda o naszych czynach,
- Niebo, piekło i czyściec - to konsekwencje decyzji człowieka, podjętych w stosunku do Boga.                                                                                                                                                    W momencie śmierci człowieka może dokonać się jego oczyszczenie z grzechów. Jeżeli może powinien on zrobić Żal doskonały za grzechy. Bardzo ważne są: Msze św. odprawiane za zmarłych, zwłaszcza tzw. gregorianki, w intencji zmarłych, oraz modlitwa by dusze doznały oczyszczenia i mogły wejść do Królestwa Chrystusowego. Jeżeli jesteśmy świadkami umierania, a pomodlimy się za duszę umierającego, to nasza modlitwa wstawiennicza dociera do Boga, który ufamy, okaże się dla niej Miłosierny. Obecność i modlitwa kapłana przy umierającym daje mu rozgrzeszenie.

Katechizm Kościoła Katolickiego o życiu wiecznym.

Chrześcijanin, który łączy własną śmierć ze śmiercią Jezusa, widzi śmierć jako przyjście Chrystusa do Niego i jako wejście do życia wiecznego. Kapłan po umocnieniu namaszczeniem i  podaniu ciała Chrystusa jako pokarmu na drogę do wieczności, wypowiada nad umierającym chrześcijaninem słowa przebaczenia i rozgrzeszenia:

„Duszo chrześcijańska, zejdź z tego świata w imię Boga Ojca wszechmogącego, który cię stworzył; w imię Jezusa Chrystusa, Syna Boga żywego, który za ciebie cierpiał; w imię Ducha Świętego, który na ciebie zstąpił. Obyś dzisiaj spoczęła w pokoju i zamieszkała na świętym Syjonie z Najświętszą Boga Rodzicielką, Maryją Dziewicą, ze świętym Józefem i wszystkimi Aniołami i Świętymi Bożymi. Polecam Cię wszechmogącemu Bogu i oddaję twojemu Stwórcy, abyś powrócił do Tego, który Cię ukształtował z mułu ziemi. Gdy opuścisz to życie, niech na twoje spotkanie wyjdzie Najświętsza Maryja Panna, Aniołowie i  2677, 336 wszyscy Święci. Obyś widział twarzą w twarz swojego Odkupiciela"Sakramenty chorych, Modlitwy przy konających..

1. Sąd szczegółowy.

Teologia katolicka w sensie losu duszy po śmierci stawia dwa twierdzenia:

a)      czas zasługi człowieka kończy się z chwilą śmierci,

b)      człowiek umiera a potem jego dusza idzie na sąd. Bóg w Sądzie szczegółowym objawia człowiekowi dalszy jego los.

Śmierć kończy życie człowieka, jako czas otwarty na przyjęcie lub odrzucenie łaski Bożej ukazanej w ChrystusiePor. 2 Tm 1, 9-10.. Każdy człowiek w swojej nieśmiertelnej duszy otrzymuje zaraz po 393 śmierci wieczną zapłatę na sądzie szczegółowym, który polega na odniesieniu jego życia do Chrystusa i albo dokonuje się przez oczyszczeniePor. Sobór Lyoński II: DS 857-858; Sobór Florencki II: DS 1304-1306; Sobór Trydencki: DS 1820., albo otwiera bezpośrednio wejście do szczęścia niebaPor. Benedykt XII, konst. Benedictus Deus: DS 1000-1001; Jan XXII, bulla Ne super his: DS 990., albo stanowi bezpośrednio potępienie na wiekiPor. Benedykt XII, konst. Benedictus Deus: DS 1002...

2. Niebo jest celem ostatecznym człowieka, miejscem jego wiecznego odpoczynku, wolności od trudów ziemskich, stanem pełnej szczęśliwości. Niebo jest tajemnicą wiary, rzeczywistością całkiem inną niż ziemskie życie. Oznacza szczęśliwą Komunię ludzi bezgrzesznych z Bogiem i tymi wszystkimi, którzy są w Chrystusie. Niebo przeznaczone jest dla wszystkich, którzy przyjęli chrzest, umarli w łasce i przyjaźni z Bogiem oraz byli doskonale 954 oczyszczeni. 260, 326,

3. Czyściec jest „przedsionkiem" nieba.                                                                                   Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem, ale nie są jeszcze całkowicie oczyszczeni, chociaż są już pewni swego wiecznego zbawienia, przechodzą po śmierci oczyszczenie, by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości nieba. To końcowe oczyszczenie wybranych, Kościół nazywa czyśćcem. Kościół od początku czcił pamięć zmarłych i ofiarował im 1371 pomoce, a w szczególności Ofiarę eucharystycznąPor. Sobór Lyoński II: DS 856., by po oczyszczeniu mogli 1479 dojść do szczęśliwości wiecznej. Kościół zaleca także modlitwę,  jałmużnę, odpusty i dzieła pokutne za zmarłych. Zmarli w czyśćcu modlą się za siebie, wstawiają się za żyjącymi, uwielbiają Boga.                                                            Czyściec to bolesne dojrzewanie, oczyszczanie się.

4. Piekło to inaczej odrzucenie Boga. Jest to wiekuisty i dobrowolny stan odejścia od Boga. Bóg nie stworzył piekła, tylko je dopuścił.  Zło ma swój koniec w piekle. Nie możemy być zjednoczeni z Bogiem, jeśli grzeszymy ciężko przeciw Niemu, przeciw naszemu bliźniemu lub przeciw nam samym, jeśli nie wybieramy w sposób dobrowolny Jego miłości.  Umrzeć w grzechu śmiertelnym, nie żałując za niego i nie przyjmując miłosiernej miłości Boga, oznacza pozostać z wolnego wyboru na zawsze oddzielonym od Niego. Ten stan ostatecznego samowykluczenia z 393 jedności z Bogiem i świętymi określa się słowem „piekło". 633Dusze tych, którzy umierają w stanie grzechu śmiertelnego, bezpośrednio po śmierci 393 idą do piekła, gdzie cierpią męki, j „ogień wieczny"Por. Symbol Quicumque: DS 76; Synod Konstantynopolitański: DS 409. 411; Sobór Laterański IV: DS 801; Sobór Lyoński II: DS 858; Benedykt XII, konst. Benedictus Deus: DS 1002; Sobór Florencki (1442): DS 1351; Sobór Trydencki: DS 1575; Paweł VI, Wyznanie wiary Ludu Bożego, 12.. Zasadnicza kara piekła polega na wiecznym oddzieleniu od Boga. Bóg nie przeznacza nikogo do piekła Por. Synod w Orange II: DS 397; Sobór Trydencki: DS dokonuje się to przez dobrowolne odwrócenie się od Boga (grzech śmiertelny) i trwanie w nim aż do końca życia.

678-679  5. Sąd Ostateczny oznacza  ostateczne przyjście Chrystusa (jest to tzw.paruzja).

 Atrybutami paruzji mają być: trąba oraz inne znaki które określają moc Boga. Znakami poprzedzającymi natomiast ma być nawrócenie Żydów, głoszenie Ewangelii na całym świecie. Dla każdego z nas dokonuje się ona w chwili śmierci.

Zmartwychwstanie wszystkich zmarłych, „sprawiedliwych i 1001, 998 niesprawiedliwych", poprzedzi Sąd Ostateczny. Nastąpi On podczas chwalebnego powrotu Chrystusa.     Sąd Ostateczny ujawni to, co każdy uczynił dobrego, i to, czego zaniechał w czasie swego ziemskiego życia, łącznie z wszystkimi tego konsekwencjami. W obliczu Chrystusa, który jest prawdą, zostanie ostatecznie ujawniona 678 prawda o relacji każdego człowieka z Bogiem.Por. J 12, 49. Prawda o Sądzie Ostatecznym wzywa do nawrócenia.

6. Nadzieja nowego nieba i nowej ziemi.

Na końcu świata Królestwo Boże osiągnie swoją pełnię. Po sądzie powszechnym sprawiedliwi, uwielbieni w ciele i duszy, będą królować na 769 zawsze z Chrystusem, a sam wszechświat będzie odnowiony. Ci, którzy będą zjednoczeni z Chrystusem, utworzą wspólnotę odkupionych.670

Nie znamy czasu, kiedy ma zakończyć się ziemia i ludzkość, ani nie 673 wiemy, w jaki sposób wszechświat ma zostać zmieniony. Dlatego Bóg wzywa nas do czujności.

Wszechświat widzialny będzie przeznaczony do przemienienia, „by  przywrócony do pierwotnego stanu, służył już bez żadnej przeszkody sprawiedliwym", uczestnicząc w ich chwale w Jezusie Chrystusie ZmartwychwstałymŚw. Ireneusz, Adversus haereses, V, 32, 1..

Po modlitwie i błogosławieństwie ks. asystenta omawialiśmy, wyjazd na Szkolenie liderów AK i KSM do parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie Dębnikach w dniu 21.05.2011 r. oraz na Pielgrzymkę Akcji Katolickiej do Częstochowy 18.06.2011r. Postanowiono przeznaczyć kwotę 500 zł. jako pomoc w dofinansowaniu operacji dla chorego parafianina. Poinformowaliśmy ks. proboszcza o zbliżającej się 20. rocznicy poświęcenia naszego kościoła, w dniu 26 maja. Ksiądz Stanisław zdecydował, że w tym dniu będziemy dziękować Bogu za ten dar na specjalnie odprawionej w tej intencji Mszy świętej o godz. 18.00.

Ustaliliśmy również obsadę Mszy św. na 17 czerwiec br.

Komentarz - Urszula Janowska,

Czytanie lekcji - Ewa Kaczor,

Modlitwa wiernych- Izabella Rozwadowska,

Koronka do Bożego Miłosierdzia - Zofia Batko.

Pozdrowieniem „Króluj nam Chryste" zakończyliśmy 144 spotkanie.